Una visita a Tolosa

 Dos còps dins ma vida anèri a Tolosa, mas pendent la primièra setmana de genièr de 2021, faguèri ma primièra visita vertadièra a aquela famosa vila anciana. En 1971, amb 17 ans e un chin de 3 meses, Gabriel, anèrem en autostop de Carpentras a Pau, en passant per Tolosa, mas me soveni pas gaire de la vila; aviái pas de moneda, e la granda vila me faguèt paur. Encara, en 2010, faguèri un viatge dins Cevenas, e a Narbona, Carcassona, Montsegur, e Concas, mas a Tolosa, i cambièri de tren solament: aviái pas pron de temps aquel còp d'i demorar. "Serà per lo còp que ven," me diguèri. Finalament, coma resident de França e estudiant en vacanças, aviái lo temps e la moneda d'i anar, e al luòc d'un chin, aviái ma bicicleta que me servissiá fòrça ben coma companha, sens besonh de li far far pipi. 

Guillaume e Gabriel, 1971

Lo viatge en tren m'agradèt coma totjorn: lo tren es per ieu coma una pichona cambra d'ostalariá, me senti a çò meu, amb la taulèta per manjar o pausar un libre, un pusaut per recaptar mos affaires, e una vista polida per la fenèstra. Per ma bicicleta, lo vagon-bagatges èra tanben una repausada, ont poguèt tranquilament penjar e se solatjar d'un pes.

Lo viatge entre Narbona e Tolosa m'agradèt fòrça. Pòdi pas agachar aqueles païsatges tan polits sens soscar a las armadas que los traversavan aprèp lo chaple de Besièrs, lo sèti e la conquista de Carcassona, e tota la tragedia de la primièra mitat del sègle XIII. Vesi los milierats d'òmes, de cavals, de carris tirats per de buòus, de mercenaris, prèires e lairons, e sentissi la paur e l'impoténcia dels estatjants per aqueles travèrses. En agachant Montanha Negra, Cevenas o Pirenèus, o quitament una còla, un puèg o un bauç, me meravilhi que vesi mai o mens exactament çò que vesián lo mond d'aquela epòca. Lo mond natural a pas gaire cambiat. Mas lo mond de la vida vidanta, òc!

Vista del tren, 2021

A Tolosa, ma bicicleta aviá de que far. Amb grand plaser rotlavi pels camins e carrieròts de la vila vièlha, teissent mon camin entre las autras bicicletas, e los pedons, los escotèrs, las carretonas, las camionetas, los chins e las veituras. Que de balèti sus las carrièras de Tolosa! 

                                                                                Arribada a Tolosa

Trobèri la librariá de l'Ostal d'Occitània, ont passèri d'unas oras agradivas. Visitèri la Basilica de Sant Sarnin, la Catedrala de Sant Etienne, las broas de la Garona, tres chocolatariás, e pas mens que quinze pastissariás. Dormissiái dins una ostalariá prèp de la gara, mas qu'i èra pas qu'un sol lièch fòrça pichon, ma paura bicicleta deviá passar las tres nuèches soleta dins un garatge-parkatge, una experiéncia un pauc traumatisanta per ela. Mas l'exercici cada jorn la tornava encoratjar.

De mai, visitèri una anciana amiga mieuna, Elisa Trocmé, que coneissi dempuèi lo temps que demoràvem a Chambon-sus-Linhon dins las annadas 1971-1973. Nos coneissèm pas plan, que nos èrem pas vistes dempuèi 1987, mas sèm amics de Facebook. Elisa tanben a una bicicleta, encara mai anciana que la miá, e los dos veïculs èran plan contents de viatjar ensem un temps. Èran doas armas geminadas. 

Elisa Trocmé

Ma visita a Tolosa èra fòrça interessanta e agradiva. La vila es polida e rica de cultura e d'istòria. Espèri fòrt que, lo còp que ven, los musèus e las salas de concerts e de teatre seràn dobèrtas. Ma bicicleta me lo desira tanben, o sabi.