Una pasca denaut
Dimenge, lo 4 abril: un jorn resplendent de solelh mai naut dins lo cèl que dempuèi lo solstici d'estiu, d'èr agut e redolent dels bosques. Daissèri la bicicleta al costat de la pista, cambièri de calçaduras, e m'acaminèri en amont vèrs ... sabiái pas ben çò. Mai naut. Per veire; per descobrir quicòm, per trobar una aventura, benlèu per me perdre e me retrobar. Foguèt un endrech ben convenent per aquò. Sumène en reireplan Euforba characias Euse florissent Lo camin escalabrós s'estrechiguèt de mai que lo vejaire s'espandiguèt. Traversèri de ranuras de clapasses penjadas en equilibri entre la gravitat e la penda; tornèri dintrar jos las ombretas d'euses que las flors blancas venguèron de se dobrir la quita matinada. De mai e mai naut, impossible de saber si lo camin que seguiguèri foguèt lo d'òmes o de bestias, levat que d'aicí d'ailà se quilhèt un molonet de pèires d'un biais que la natura sola sap pas far. Segur, qualqu'unes avián ja passa...