Lo dimenge, un jorn d'auradas e de solelh, Montpelhièr se repausava sus sas còlas coma una gossa suls cossins del divan quand son mèstre dormís denaut. Èra l'ora de dinnar, e, los restaurants barrats, la magèr part del monde èra a l'ostal, me semblava. D'autres, coma ieu, serpatejavan lentament pels camins suaus, ont la patz del sabatòri ensolelhat reinava graciósament.
Ieu rotlèri plan-planet a biciclèta pel laberint de carrieròts entre la Gara San Roch e lo Cors Gambetta, admirant los bastiments ancians e lo mesclatge de còps impressionant entre lo vièlh e lo modèrne, m'arrestant aicí e alà per mièlh estudiar d'endreches interessants o simplament per alenar e ausir la tranquilitat prigonda d'aquel jorn esplendid. Dintrèri dins lo Cors Gambetta per me regalar del trepador bèl e larg. I passavan pas cap de tramways, ni mai d'autos; la rota foguèt desertada.
De còp, remarquèri man drecha un pichon carrieròt estrech e atrasent portant lo nom Rue Général Maureilhan. Dintrèri, e subte m'arrestèri. Foguèri dintrat dins una mena de sala d'expocision a la serena!
Tot del long de la vanèla avián empegat d'afichas coloradas e capriciósas: a l'entrada, una tièra de baobabs, sobrepegada d'autres illustracions tiradas de libres ancians. De ronds pichons de papièr portant d'imatges de totas menas -- caractèrs de bendas, fotos de reclamas, dessenhs primitius -- adornèron los parets e los devaladors de pluèja.
De fàcia dels baobabs, tot un paret èra pegat de paginas ancianas sus loquals foguèt escrich lo mot "respècte", cadun dins una lenga diferenta. Vegèri francés, arabic, grèc, quitament hawaiian (mahalo), mas l'occitan i aviá pas. Macarèl!
Banhada de solelh, amelhorada per de vinhas en plena florida, suava e amudada, la carrieròta foguèt plan emmascaire. I a una escòla, "École Communale", dins la vanèla; pòt èsser un projècte de l'escòla? Volriái o saber!
D'imatges dins Google Maps de Rue Général Maureilhan de 2016 mòstran pas aqueles apondraments artistics. Es un projècte mai o mens recent. Son los estatjants del quartièr que mantenon lor espaci partejat? Volriái los conéisser!
Es pas malaisit de s'imaginar tota una vila cobèrta d'imatges de bèutat, d'umor, e de fantasiá, al luòc de reclamas, te tags vulgars, e d'afichas de proïbicion. Per aquò, nos calriá un cambiament marcat d'eime e d'intencionalitat de la manèra que volèm viure ensems. De pichons esfòrces coma çò qu'an fach dins la Rue Général Maureilhan nos pòdon ajudar a far un pas de bon sens dins la bona direccion. E de segur, amb l'occitan!
Commentaires
Enregistrer un commentaire